Sistem Pendidikan Kebangsaan | Nota Ringkas Sejarah Tingakatan 4 bab 7 | Usaha-usaha ke arah Kemedekaan | My Wislah | Wislah Malaysia |
Pendidikan adalah satu aspek penting dalam kehidupan manusia. Di Malaysia, sistem pendidikan telah mengalami banyak perubahan dan penyempurnaan selama beberapa dekad. Pada awalnya, sistem pendidikan mengikut kaum, tetapi dengan usaha ke arah pembentukan sistem pendidikan kebangsaan, Malaysia berjaya menyatukan murid-murid daripada pelbagai bangsa dan mengurangkan jurang antara rakyat. Dalam artikel ini, kita akan melihat sejarah Sistem Pendidikan Kebangsaan di Malaysia, termasuk laporan-laporan dan perundangan yang membentuk sistem pendidikan ini.
Sistem Pendidikan Kebangsaan
Sistem Pendidikan Kebangsaan di Malaysia terdiri daripada sekolah-sekolah yang menggunakan bahasa pengantar Melayu, Inggeris, Cina, dan Tamil. Terdapat juga sekolah aliran agama dan sekolah vernakular di Sarawak dan Sabah yang terbahagi mengikut kaum.
Pada tahun 1951, Laporan Barnes telah menekankan kepentingan sekolah rendah dan mengusulkan bahasa Melayu atau bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar di sekolah rendah, manakala bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar di sekolah menengah. Laporan Fenn-Wu pula diluluskan kerana bantahan dari masyarakat Cina terhadap Laporan Barnes dan mengkaji pendidikan Cina. Laporan ini mencadangkan agar sekolah Cina diteruskan secara berasingan di bawah sistem pendidikan kebangsaan serta berorientasikan Tanah Melayu.
Pada tahun 1952, Ordinan Pelajaran diluluskan setelah Jawatankuasa Penasihat Pusat Pelajaran meneliti Laporan Barnes dan Laporan Fenn-Wu. Ordinan ini bertujuan untuk membentuk sistem pendidikan yang menggunakan bahasa rasmi Persekutuan dan menyatukan semua murid dari pelbagai bangsa. Antara perkara penting dalam Ordinan Pelajaran 1952 adalah penggunaan bahasa Melayu dan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar di sekolah rendah, manakala bahasa Cina dan bahasa Tamil diajar sebagai bahasa ketiga di sekolah rendah. Sekolah menengah pula menggunakan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar.
Pada tahun 1955, Laporan Woodhead di Sarawak dan Sabah mencadangkan pembentukan sistem pendidikan yang memperkasakan pendidikan peringkat rendah dan menengah, menekankan kepentingan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar, serta wujudkan sistem pembiayaan pendidikan yang teratur. Di Sarawak, sekolah menengah berbilang kaum dan menggunakan bahasa Inggeris sebagai pengantar, seragamkan sukatan pelajaran dan peperiksaan, serta memperkenalkan buku teks yang berlatar belakangkan unsur tempatan. Di Sabah, pengajaran bahasa Melayu dan bahasa Inggeris ditingkatkan di sekolah Cina, bahasa Inggeris diajar di sekolah Melayu dan bahasa Melayu diajar di sekolah Inggeris.
Pada tahun 1956, PenyataJawatankuasa Pelajaran mengkaji semula sistem pendidikan sedia ada dan mengemukakan teras pembentukan sistem pendidikan kebangsaan. Antara cadangan dalam penyata ini adalah sistem persekolahan yang sama bagi kanak-kanak daripada semua bangsa, bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama, dan kurikulum yang seragam dan bercorak kebangsaan. Sekolah Umum (rendah) menggunakan Bahasa Melayu, manakala Sekolah Jenis Umum (rendah) menggunakan Bahasa Inggeris, Bahasa Cina atau Bahasa Tamil. Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris dijadikan mata pelajaran wajib, manakala Sekolah Menengah Kebangsaan menggunakan Bahasa Melayu sebagai pengantar dan Bahasa Inggeris sebagai mata pelajaran.
Kesimpulan
Sistem Pendidikan Kebangsaan di Malaysia adalah satu sistem pendidikan yang meliputi pelbagai jenis sekolah dan program, dengan kurikulum yang seragam dan bercorak kebangsaan. Dalam sejarahnya, sistem pendidikan mengikut kaum, tetapi dengan usaha ke arah pembentukan sistem pendidikan kebangsaan, Malaysia berjaya menyatukan murid-murid daripada pelbagai bangsa dan mengurangkan jurang antara rakyat. Walaupun masih terdapat beberapa isu yang perlu diselesaikan dalam sistem pendidikan,namun kita perlu mengakui bahawa Sistem Pendidikan Kebangsaan telah memberikan peluang pendidikan yang sama kepada semua anak-anak di Malaysia tanpa mengira bangsa dan agama. Dengan sistem pendidikan yang berkualiti, diharapkan anak-anak kita akan mempunyai pengetahuan dan kemahiran yang mencukupi untuk membangunkan diri dan negara ke arah yang lebih baik di masa depan. Oleh itu, kita harus terus memberikan sokongan dan perhatian kepada Sistem Pendidikan Kebangsaan agar ia terus berkembang dan memberikan manfaat kepada seluruh rakyat Malaysia.
