Kata Hubung | Nota Ringkas Bahasa Melayu Tingkatan 4 bab 5 | Aspek Tata Bahasa | My Wislah | Wislah Malaysia |
Dalam bahasa Melayu, kata hubung memainkan peranan penting dalam membina ayat dan kalimat yang efektif. Terdapat dua jenis kata hubung, iaitu kata hubung gabungan dan kata hubung pancangan. Kata hubung gabungan digunakan untuk menyambungkan dua ayat yang sama penting kedudukannya, manakala kata hubung pancangan digunakan untuk menyambungkan satu ayat utama dengan satu atau lebih ayat kecil.
Kata Hubung
Kata hubung ialah perkataan yang digunakan untuk menghubungkan atau menyambungkan dua ayat tunggal atau lebih. Apabila dua ayat atau lebih disambungkan, ayat yang terhasil dinamakan ayat majmuk. Terdapat dua jenis kata hubung, iaitu kata hubung gabungan dan kata hubung pancangan.
Kata hubung gabungan digunakan untuk menyambungkan dua ayat yang sama penting kedudukannya. Ayat majmuk gabungan terbentuk apabila menggunakan kata hubung gabungan. Contohnya, “Dia membuka almari lalu mengambil bajunya” dan “Roziah mendengar radio sambil menggosok baju”.
Kata hubung pancangan digunakan untuk menyambungkan satu ayat induk dengan satu atau lebih ayat kecil. Ayat kecil ini juga disebut klausa. Terdapat tiga jenis kata hubung pancangan, iaitu kata hubung pancangan relatif, kata hubung pancangan komplemen, dan kata hubung pancangan keterangan.
Kata hubung pancangan relatif menghubungkan klausa utama dengan satu klausa kecil yang lain. Bentuk kata hubung pancangan relatif ialah “yang”. Contohnya, “Asmah senyum kerana dia sangat gembira”.
Kata hubung pancangan komplemen menghubungkan satu klausa yang menjadi komplemen atau pelengkap pada satu klausa utama. Dua contoh kata komplemen yang sering digunakan ialah “bahawa” dan “untuk”. Contohnya, “Dia berkata bahawa dia akan datang” dan “Saya membeli hadiah untuk ibu saya”.
Kata hubung pancangan keterangan menghubungkan klausa yang menjadi keterangan pada satu klausa utama. Contoh kata keterangan adalah seperti “kerana”, “hingga”, “kalau”, “agar”, “jika”, “sungguhpun”, “supaya”, dan “apabila”. Contohnya, “Kami akan berhenti menjalani latihan bola sepak jika hujan bertambah lebat” dan “Dia tidak putus asa walaupun dia tidak berjaya dalam temuduga tersebut”.
Kesimpulan
Dalam pembelajaran bahasa Melayu, penting untuk memahami penggunaan kata hubung agar dapat membina ayat dan kalimat yang jelas dan efektif. Kata hubung gabungan digunakan untuk menghubungkan dua ayat yang sama penting kedudukannya, sementara kata hubung pancangan digunakan untuk menghubungkan ayat utama dengan ayat kecil. Terdapat tiga jenis kata hubung pancangan iaitu kata hubung pancangan relatif, kata hubung pancangan komplemen, dan kata hubung pancangan keterangan. Dengan memahami penggunaan kata hubung, kita dapat membina ayat dan kalimat yang berkualiti dan mudah difahami.
