Pengakroniman dalam Bahasa Melayu | Konsep | Ciri Ciri | Jenis | Contoh | STPM |
Proses Membentuk Kata – Pengakroniman dalam Bahasa Melayu
Proses membentuk kata merupakan aspek penting dalam Bahasa Melayu yang memberikan kekayaan kosakata dan fleksibilitas dalam berkomunikasi. Salah satu teknik yang kerap digunakan dalam Bahasa Melayu ialah pengakroniman. Artikel ini akan membincangkan konsep pengakroniman, ciri-ciri kata akronim, jenis-jenis pengakroniman, serta memberikan contoh yang relevan. Mari kita teruskan untuk mempelajari proses pembentukan kata melalui pengakroniman dalam Bahasa Melayu.
A. Konsep Pengakroniman
Pengakroniman merupakan proses membentuk kata baharu dengan menggabungkan bahagian-bahagian daripada beberapa perkataan. Bahagian yang digabungkan boleh berupa huruf, suku kata, atau bahagian lain dari perkataan yang terlibat. Hasil daripada proses ini dikenali sebagai kata akronim. Satu ciri penting kata akronim ialah ia terdiri daripada satu perkataan tunggal dan digunakan dalam bentuk kata tunggal.
B. Ciri-Ciri Kata Akronim
(a) Penulisan dan Pengucapan
Kata akronim ditulis dan diucapkan sebagai satu perkataan yang lengkap. Contohnya seperti “IPTAR,” “Perhilitan,” dan “debunga.” Sebaliknya, bentuk yang menyebutkan huruf-huruf secara berasingan tidak dianggap sebagai akronim, tetapi dikenali sebagai singkatan. Contoh singkatan termasuk “KDN,” “SPRM,” dan “UKM.”
(b) Pemeliharaan Makna Rangkai Kata Asal
Kata akronim mengekalkan makna daripada rangkai kata asalnya. Sebagai contoh, “panggung wayang gambar” menjadi “pawagam,” “jentera tolak” menjadi “jentolak,” dan “Petroleum Nasional Berhad” menjadi “Petronas.”
(c) Pemendekan Sebutan
Akronim memendekkan sebutan perkataan yang terlibat. Contohnya, “tadika” adalah pemendekan bagi “taman didikan kanak-kanak,” “Perkim” adalah pemendekan bagi “Pertubuhan Kebajikan Islam Malaysia,” dan “hakis” adalah pemendekan bagi “habis kikis.”
C. Jenis Pengakroniman
Berdasarkan cara penulisan, terdapat tiga jenis pengakroniman yang berbeza:
(i) Gabungan Huruf Awal Rangkai Kata
Jenis pertama pengakroniman melibatkan gabungan huruf awal dari rangkai kata. Biasanya terdiri daripada kata nama khas dan ditulis dengan huruf besar keseluruhannya. Contoh termasuk “ABIM” yang merujuk kepada “Angkatan Belia Islam Malaysia,” “IKIM” yang merujuk kepada “Institut Kefahaman Islam Malaysia,” dan “ADUN” yang merujuk kepada “Ahli Dewan Undangan Negeri.”
(ii) Gabungan Suku Kata dengan Huruf Awal atau Suku Kata
Jenis kedua pengakroniman melibatkan gabungan suku kata dengan huruf awal atau gabungan suku kata dengan suku kata lain. Biasanya terdiri daripada kata nama khas, dan huruf pertama kata tersebut ditulis dengan huruf besar. Contohnya, “Perkeso” merujuk kepada “Pertubuhan Keselamatan Sosial,” “Bernama” merujuk kepada “Berita Nasional Malaysia,” “Mabbim” merujuk kepada “Majlis Bahasa Brunei Darussalam, Indonesia, Malaysia,” dan “Perhilitan” merujuk kepada “Perlindungan Hidupan Liar dan Taman Negara.”
(iii) Gabungan Suku Kata dengan Suku Kata
Jenis ketiga pengakroniman melibatkan gabungan suku kata dengan suku kata lain dan biasanya terdiri daripada kata nama am. Penulisan keseluruhan kata akronim ini menggunakan huruf kecil. Contohnya, “kugiran” merujuk kepada “kumpulan gitar rancak,” “cerpen” merujuk kepada “cerita pendek,” “asbut” merujuk kepada “asap dan kabut,” dan “pulihara” merujuk kepada “pulih dan pelihara.”
Penutup
Pengakroniman merupakan salah satu cara penting dalam pembentukan kata dalam Bahasa Melayu. Dengan menggabungkan bahagian-bahagian perkataan, pengakroniman membolehkan pembentukan kata baru yang kompak dan mudah diingat. Dalam artikel ini, kita telah membincangkan konsep pengakroniman, ciri-ciri kata akronim, dan jenis-jenis pengakroniman yang terdapat dalam Bahasa Melayu. Diharapkan artikel ini dapat meningkatkan pemahaman pembaca tentang proses pembentukan kata melalui pengakroniman dalam Bahasa Melayu.
